Wyniszczające uczucie

Ja o pracy asystentki lub asystenta mogę wypowiedzieć się z nieco innej perspektywy. Otóż moja żona od ponad pięciu lat pracuje na stanowisku asystenckim w częstochowskiej firmie zajmującej się produkcją i sprzedażą elementów plastikowych, asystentka Częstochowa. Początkowo cieszyłem się z jej zatrudnienia, jednak z czasem do głosu zaczęło dochodzić bardzo negatywne uczucie zazdrości, z którym nie potrafiłem sobie poradzić.

Gdy codziennie rano widziałem jak odstrojona jest moja żona wychodząc do pracy, w mojej głowie rodziły się najprzeróżniejsze, najczarniejsze scenariusze. W początkowej fazie starałem się je zagłuszyć, jednak z czasem moja zazdrość przerodziła się niemal w obsesję, a dotąd dobre relacje w naszym małżeństwie zaczęły się stopniowo ochładzać. O wszystko winiłem małżonkę, a ona, by jak najdłużej pozostać poza zasięgiem mojej chorobliwej zazdrości coraz później przychodziła do domu. Błędne koło podejrzeń i złości zaczęło rozbijać nasze małżeństwo.

Po jakimś czasie żona zdobyła się na poważną rozmowę ze mną. Powiedziała, że dłużej tego nie wytrzyma, dlatego jeśli nie pójdę do psychiatry i nie uporam się ze swoim problemem zazdrości – odejdzie. Grunt zachwiał mi się pod nogami, nie chciałem utracić żony dlatego po głębszym zastanowieniu udałem się do najlepszego psychiatry w mieście.

Dzięki ciężkiej pracy nad samym sobą udało mi się na nowo związać z żoną. Wiem, że zazdrość jest niesprawiedliwa i wyniszczająca, dlatego staram się nad nią panować. Czasem jest lepiej, czasem gorzej, jednak zawsze pamiętam, że przez swoje podejrzenia niemal straciłem najbliższą mi osobę. To pozwala się opanować.